“Mensen leren beter te werken en dus te leven”
Supervisie is een didactische methodiek, gericht op het (beter) leren uitvoeren van professioneel werk. Voorwaarde daarbij is dat je met mensen werkt.
De Landelijke Vereniging voor Supervisie en andere Begeleidingsvormen (LVSB, 1999) omschrijft supervisie als een methode van opleiden en deskundigheidsbevordering voor mensgerichte beroepen, waarbij methodisch handelen en interacties tussen personen een belangrijk aspect voor de beroepsuitoefening is.
Je ziet vaak dat iemand die een supervisie-traject heeft gevolgd, een diepe verandering heeft doormaakt. Zowel op het werkterrein als op het persoonlijke gebied. Het leren gaat door middel van gesprekken met de supervisor, en door het reflecteren op je ervaringen in en rondom je werk.
Je leert met een helikopterview naar je eigen handelen, denken en voelen in een bepaalde situatie terug te kijken en van daaruit weer nieuwe zienswijzen te vormen en stappen te ondernemen. Nadat je de betekenis van het probleem hebt doorgrondt, leer je je de vraag stellen, wat je te doen hebt of nodig hebt, om beter te kunnen functioneren in je werk en/of in je persoonlijk leven.
Daarnaast onderzoek je of je de vaardigheden en competenties die voor je werk vereist zijn bezit, en of je deze kan of wil bijsturen. Je wordt je bewust van je keuzes, geeft betekenis aan je werkervaringen en maakt zo je werkervaringen lerend. Je leert in de supervisie de supervisorische vaardigheden zelfstandig te kunnen inzetten. Je geeft betekenis aan oude overtuigingen, zodat je weet wat je te leren hebt. Zo onderzoek je je houdingen, aannames en de in je leven en werk ontwikkelde opvattingen. Belangrijk is dat je als supervisant de motivatie hebt om te willen leren. Je stelt je gaandeweg het proces doelen, waaraan je tijdens het traject wilt werken.
In het kader van deskundigheidsbevordering is supervisie gericht op verdere ontwikkeling van de beroepsbekwaamheid. In het kader van een opleiding is supervisie gericht op beroepstoerusting.